NORIBERGA

NORIBERGA

a Noricis dicta, quibus cum Hunni maxima saepius inferrent damna, huc confluere coeperunt, de securitatis loco sibi prospicientes. Henricus Bavarus ei formam civitatis tribuit, templô S. Aegidii ornavit, iura dedit, et ampliore murô castrum cinxit: quae Ludovico III. Imperatori alii ascribunt. Imperio dein adiuncta, et libertatis charactere insignita fuit, sub Conrado II. circa A. C. 1027. Sita est ad collem, naturâ firmum, in quo arces duae sunt: una aliquot Imperatorum domicilium, vulgo die Vesten: altera Burggraviorum olim sedes, quam Fridericus Burggravius, A. C. 1427. Senatui vendidit, hodie domus frumentaria. Hîc Pegnesus et Regnesus confluunt, urbs in medio non Germaniae solum, sed totius Europae, Conrado Celti credita: Communis Orbis officina, domesticâ inprimis disciplinâ clarissima. Popularis lim Rei publ. gubernatio fuit, cui, post discordias seditionesque civiles, Aristocratia, sub Carolo IV. successit. Leges partim a Venetis, A. C. 1506. partim ab aliis urbibus, ut Valentiis in Hannonia, Bruxellaque in Brabantia petiit. Privilegiis ornata est amplissimis; Sedes est Comitiorum post Electionem primorum, insignium Imperialium custos est, Habet ius Austregarum, etc. Insigne eius olim dimidia aquila nigra in campo fulvo; Sed Henricus IV. Imperator quod urbe licet captâ, arx tamen invicta sibi adhaesisset, virgineum caput, cum corona, et integra aquila, illi concessit. Vide Limnaeum Enucl. l. 4. c. 39. Hîc Synodus fuit A. C. 1438. celebrata, ob litem quae Concilio Basileensi cum Eugenio IV. intercedebat. A Friderico III. dein A. C. 1443. et 1487. similiter Ecclesiasticorum ibi coetus coactus est, etc. Vide quoque Noricorum mons. Addo saltem, quod postquam Electoratus Brandenburgicus ad Burggravios Noribergenses translatus est A. C. 1417. Fridericus Burggravius, a Sigismundo Imperatore Marchiam emit 400000. florenis, quam summam ut conficeret, Burggraviatum vendidig 180000. vel, ut alii, 240000. floren. reservatis sibi suisque aliquot Regalibus, quae cum tempore Hornius exspirâsse dicit. Hinc crebra et atrocia bella inter Marchiones Brandenburgicos ac Noribergenses, cum hi nudum titulum concederent, regalia sibi reservarent: Primumque bellum exortum est, A. C. 1448. in quo admirabilis eluxit fortitudo Alberti Achillis, de quo Aen. Sylvius in Europa c. 39. Alterum exarsit A. C. 1552. Duce Albertô Marchione Culmbacensi et Onoldinô, in quo Noribergenses et Socii Blassenburgum, munitissimam Alberti arcem oppido Culmbach imminentem expugnârunt A. C. 1554. et funditus everterunt: sed, Albertô exstinctô, iudicio Ferdinandi I. Imperatoris suis sumptibus restaurare coacti, vide Sleidan. l. 24. et 25. Thuanum Histor. l. 21. etc. Georg. Hornium Orb. Polit. Part. 2. p. 75.